Al bijna tien jaar staarde hij vanachter zijn bureau naar hetzelfde park. Inmiddels had hij er een zekere haat-liefdeverhouding mee opgebouwd. In de lunchpauze kon hij er heerlijk in verdwijnen en zich bevrijd voelen van alles wat hem aan banden legde. Tegelijkertijd symboliseerde het de stilstand in zijn leven. De bomen kleurden alweer goudbruin en luidden het afsterven van het jaar in en wat was er nu helemaal gebeurd? Treurig staarde Jim over zijn beeldscherm. De enige verandering die onverbiddelijk doorging was zijn aftakeling. Als hij nu een bijna-doodervaring kreeg zou hij waarschijnlijk het licht van zijn beeldscherm zien. Hij lachte schamperend in zichzelf. (meer…)